W tym artykule przeczytasz między innymi o:
- historii Białołęki
- podziale administracyjnym dzielnicy
- starej Białołęce
Białołęka to druga pod względem powierzchni dzielnica m.st. Warszawy. Zajmuje 73 km2 w północno-wschodniej części stolicy.
Nieco historii
Białołęka to dawna wieś szlachecka, powstała na prawie chełmińskim, która istnieje od 1425 roku. Od roku 1471 należała do rodziny Gołyńskich i liczyła 18,5 łanów uprawnych (ok. 315 ha). Na początku XVII wieku jej właścicielem był biskup chełmiński Wawrzyniec Gembicki, a w połowie XVII wieku Jan Kazimierz, który darował ją następnie jezuitom. W 1652 roku liczyła ok. 15,5 łanów (ok. 260 ha).
Podczas wojen szwedzkich, w czasie trzydniowej bitwy o Warszawę (1656 r.) Białołęka została spalona. W 1661 roku było tu 38 domów, w 1789 już 63. Wieś należała wówczas do pani Szamockiej, miecznikowej warszawskiej. W dniach 24-25 lutego 1831 roku pod Białołęką, po obu stronach obecnej ulicy Białołęckiej, na północ od ulicy Toruńskiej została stoczona bitwa między armią polską dowodzoną przez gen. Krukowieckiego a korpusem rosyjskim Szachowskiego.
W XIX wieku Białołęka wchodziła w skład gminy Bródno. Na obrzeżach Białołęki stopniowo powstawały nowe osiedla i folwarki: Aleksandrów, Brzeziny, Annopol, Konstantynów, Marywil, Różopole i Ustronie. W 1938 roku Białołęka liczyła około 600 mieszkańców, dzieliła się na Białołękę Dworską i Białołękę Szlachecką. W 1951 roku została przyłączona do Warszawy.
W wyniku nowego podziału administracyjnego stolicy, w 1994 roku, Białołęka dała nazwę nowej gminie Warszawa-Białołęka. Gmina była pod względem powierzchni 3 największą spośród 11 gmin warszawskich, zajmując 15% powierzchni miasta.
Na terenie Białołęki Dworskiej w 1962 roku, w rejonie bocznicy kolejowej odkryto cmentarzysko kultury grobów kloszowych (z około 550-300 r. p.n.e.), gdzie znaleziono m.in. ceramikę, szpilę i kółka metalowe.
W latach 1981-82 w usytuowanym na terenie Białołęki więzieniu powstał ośrodek internowania.
Napisz komentarz
Komentarze