Kościół NMP Matki Pięknej Miłości

W tym artykule przeczytasz między innymi o:

• kościele NMP Matki Pięknej Miłości
• historii parafii

Historia parafii

Parafię erygował Kard. Józef Glemp 15 marca 1988 roku z części parafii Św. Jakuba Apostoła w Warszawie-Tarchominie. W połowie lat siedemdziesiątych władze miasta zaczęły myśleć o wybudowaniu „nowego miasta od Targówka po Choszczówkę” dla stu tysięcy mieszkańców, które miało stanąć do roku 1985. Gdy w roku 1978 rozpoczęły się prace budowlane w Tarchominie, była mowa już o stu pięćdziesięciu tysiącach przyszłych mieszkańców tego i sąsiednich osiedli w Białołęce, Henrykowie i Nowodworach. Kard. Stefan Wyszyński jeszcze w 1980 roku zdecydował by na nowym osiedlu zlokalizować parafię. 

Proboszcz parafii macierzystej, Ks. Tadeusz Huk zainteresował się wiernymi zasiedlającymi osiedle Poraje. Na jego prośbę w czerwcu 1981 roku władza kościelna skierowała Ks. Mariana Pazia z zadaniem zorganizowania ośrodka duszpasterskiego na nowym osiedlu. W pierwszych tygodniach pobytu Ks. Paź sprawował niedzielną Eucharystię na placu przed sklepem. Od września wynajął salę w klubie osiedlowym (ul. Śreniawitów 5), tam też uczył religii. 

Stan wojenny

Wyjątkowy okazał się pierwszy dzień stanu wojennego, gdy mieszkańcy przyszli na Mszę Św. z okazji obecności pielgrzymującej kopii ikony MB Częstochowskiej: Ks. Marian Paź odprawił ja na ołtarzu urządzonym na ciężarówce na gruncie, o którego uzyskanie dotąd bezskutecznie zabiegał. W styczniu 1982 roku komisarz stanu wojennego dla dzielnicy Warszawa Praga-Północ wyznaczył tę działkę pod kościół. Po tej decyzji postawiono drewnianą kaplicę przeniesioną z parafii Warszawa-Anin. Pierwszą Mszę Św. w tej kaplicy odprawiono 1 września 1982 roku. Powstał też tymczasowy budynek z mieszkaniami dla dwóch księży i dwoma kaplicami katechetycznymi. Prymas Polski Kard. Jozef Glemp z datą 15 sierpnia 1982 roku ustanowił tu prawie-parafię. W czerwcu 1984 roku stołeczny Wydział Architektury zatwierdził plany architektoniczne „zespołu sakralnego” projektu arch. Jana Fiszera z Warszawy. 

Pozwolenie na budowę

W czerwcu 1984 roku władze zatwierdziły projekt i wydały pozwolenie na budowę: najpierw powstały sale katechetyczne oraz mieszkania dla księży i sióstr zakonnych. 11 kwietnia 1991 roku kard. Józef Glemp wmurował kamień węgielny. Ks. Tadeusz Olaczek, za aprobatą władz kościelnych, zmienił projekt kościoła: w 1982 r. spłonęły dźwigary dachowe, przyjęte rozwiązania nie były optymalne: kłopotliwy świetlik w dachu, i galerie w nawach bocznych. Nowy projekt, uwzględniający położone już fundamenty, wykonał arch. Józef Żołądkiewicz z Olsztyna. Powstała w ten sposób świątynia z tarasem, arkadami i wieżą z trzema dzwonami. W maju 1993 roku rozpoczęto budowę kościoła, 9 grudnia 1995 roku Bp Kazimierz Romaniuk poświęcił mury kościoła, on też konsekrował świątynię 25 kwietnia 2004 roku.

Dziedziniec parafii

Figura Marii w grocie ustawiona została parę lat temu z myślą o utworzeniu tu sanktuarium. W samym kościele znajdziemy rzeźby Marka Posiada, witraże inż. Żołądkiewicza, wykonane w Olsztynie przez pracownię Jacka Grodzińskiego. Ławki, konfesjonały i drzwi ufundowali kolejarze.