Patroni białołęckich ulic #15 - Dobek z Oleśnicy

W tym artykule przeczytasz między innymi o:

• ulicy na Tarchominie
• patronie białołęckiej ulicy

Dobiesław Oleśnicki lub  Dobek z Oleśnicy

- Kasztelan wojnicki: 1411 — 1433
- Starosta krakowski: 1438
- Podczaszy krakowski: 1438 — 1493
- Wojewoda Sandomierski: 1438 — 1440
a przede wszystkim uczestnik bitwy pod Grunwaldem i dowódca oblężenia Malborka, budowniczy nowego zamku w Rymanowie, fundator kościołów. Protoplasta rodu Sienieńskich.

Dobek z Oleśnicy herbu Dębno (ok. 1380-1440) - rycerz. Jako kilkunastolatek trafił na dwór króla Władysława Jagiełły, w 1393 roku zajmował się tam sprowadzaniem broni i sukna. Słynął z odwagi, m.in. włożył rękę w paszczę lwa a w 1404 roku wygrał turniej zorganizowany z okazji spotkania króla z Ulrichem von Jungingenem.

Był bratem Jaśka Oleśnickiego i rycerzem króla Jagiełły. W roku 1404 Dobiesław towarzyszył Jagielle w zjeździe z wielkim mistrzem krzyżackim Konradem von Jungingenem. W turnieju zorganizowanym przez wielkiego mistrza na cześć króla konkurowali ze sobą rycerze z orszaku Jagiełły z Krzyżakami i przedniejszymi rycerzami zachodnich państw. Dobiesław na wezwanie króla dosiadł konia ostatni. Zadziwił wszystkich nie tylko rynsztunkiem i dworskimi obyczajami, ale też siłą, wytrzymałością i kunsztem rycerskim, które nie miały sobie równych. Dobiesław kolejno zrzucił z siodeł wszystkich wcześniejszych zwycięzców pojedynków. Konrad von Jungingen stawiał przeciwko niemu kolejnych rycerzy, którzy w potyczce z Dobiesławem kolejno spadali z koni. Walki w pełnym rynsztunku i przy blasku pochodni przeciągnięto do trzeciej w nocy, mimo to nie znalazł się nikt spośród elity europejskiego rycerstwa, kto powaliłby Dobiesława.

Rycerz

Dobiesław z Oleśnicy był drugim obok Jana Kobylańskiego herbu Grzymała, rycerzem, który wtargnął do oblężonego Malborka i jak pisze Jan Długosz, "pewno zdobyliby miasto, gdyby pomogło wojsko. Był obecny przy wystawieniu przez Władysława II Jagiełłę przywileju czerwińskiego w 1422 roku. Był sygnatariuszem pokoju mełneńskiego 1422 roku. Był obecny przy wystawieniu przez Władysława II Jagiełłę przywileju jedlneńskiego w 1430.